رسانه تحلیلی تصویری بهمن، گروه فرهنگ و اندیشه - محمد دیبا: در روزهای اخیر ویدیویی از مصاحبه فاطمه معتمد آریا در فضای مجازی وایرال شده است که در آن اظهاراتی متفاوت با دیگر سلبریتی های سینما دارد. چندی پیش نیز فایل صوتی از او افشا شد که در آن از جنبش می تو انتقاد می کند. موضع گیری های اخیر این بازیگر با تجربه سینمای ایران نشان می دهد که او با جریان اصلی سلبریتی ها در ایران اختلافاتی دارد که برایش هزینه زا شده است. اما ریشه این رفتار ها و تاختن ها به فاطمه معتمد آریا چیست؟
معتمدآریا چه گفت؟
فاطمه معتمدآریا در مصاحبه ای که چند روز اخیر در فضای مجازی واکنش های زیادی به همراه داشت؛ دو نکته پر اهمیت را مطرح کرد. نخستین ادعای مهم او این بود که حذف سکس، مشروب و خشونت از سینمای ایران به رشد آن کمک کرده و دوم اینکه مدیریت فرهنگی منفعل، منجر به وجود آمدن حواشی و مشکلات سلبریتی ها شده است.
این دو گزاره برای افرادی که در سالهای اخیر تمام تلاش خود را کرده اند تا حتی در لفافه مشروبات الکلی و روابط جنسی را به سینما بازگردانند و یا همواره دستگاه فرهنگی-هنری کشور را به انفعال در مقابل سلبریتی ها دعوت می کنند، غیر قابل تحمل است. کسانی که به اعتقاد بسیاری از اهالی فرهنگ از مسببین وضع نابسامان هنری کشور هستند.
این البته نخستین باری نیست که فاطمه معتمدآریا مورد حمله سلبریتی ها و رسانه های نزدیک به آن قرار می گیرد. چندی پیش در فایل صوتی که از وی افشا شد؛ از جنبش می تو انتقاداتی انجام داد. می تو، کمپینی برای اعتراض به وضعیت فعلی درباره آزار و اذیت های جنسی است که در سراسر جهان پیگیری شده است. در ایران اما هدایت این حرکت، توسط تعدادی از بازیگران انجام شد.
جنبش می تو اگر چه در راستای احقاق حقوق افراد آزاردیده از تعرضات جنسی تلاش هایی را انجام داد، اما خیلی زود با مشکلاتی بنیادین رو به رو شد. ادعاهای تعرض، اغلب پتانسیلی برای اثبات نداشتند که موجب شد گمانه ی غرض ورزی در آنها تقویت شود. همچنین برخی رفتار ها از سوی افراد رسمی این جنبش با واکنش های منفی رو به رو شد. برای مثال توسط پیج رسمی این جنبش به رزمندگان دفاع مقدس هم تهمت هایی وارد شد.
فاطمه معتمدآریا به عنوان بازیگری که تقریبا در تمام سال های پس از انقلاب در سینمای کشور حضور داشته است؛ درباره اعتبار سینمای کشور ابراز نگرانی کرد. او در بخشی از این فایل صوتی اش درباره بیانیه جنبش می تو می گوید:«انقدر درایت نداشتند، مشورت کنند اقلا یک چیزی بنویسند که در آن نقل قول های مجهول وجود نداشته باشد. در آن یک قاطعیت برای به دست آوردن حقوق انسانی باشد.»
